GURBET

Iste her sabah uyandigimda penceremden gordugum ve bana her daim gurbette oldugumu hatirlatan manzara! Dile kolay 17 sene oldu neredeyse gurbete geleli. Ilk geldigim gunden beri hep hayatima ara vermisim de Turkiye'ye donersem kaldigim yerden yeniden baslayacakmisim gibi hissettim. Halbuki 17 senedir yasanan nice uzuntuler, nice mutluluklar bir de ustune uc tane dunyalara bedel guzellik; haykiriyor bu bir mola degildi diye. Yasadin, yasiyorsun iliklerine kadar, gurbette de olsa. Bu bayragi her gordugumde once ben buraya ait degilim, burasi baskalarinin diye dusunuyorum. Benim kadar evcimen, anasinin dizinin dibinden ayrilmamis birinin bu kadar uzaklarda ne isi olur? Ama isteyerek ya da istemeyerek, 17 senedir buradayim. Allah bugunlerimizi aratmasin demek lazim. Mevzu silaya donmek de olsa hic bir konuda cok israrla istememek lazim tabi ama zor. Hani var ya gurbet siirlerinden birinde, "son mintanim da sirtimda paralandi coktan, sile bezindendi"; Iste aynen oyle hicbirsey kalmadi buraya ilk gelirken Turkiye'mden getirdigim.O kadar uzun zaman oldu iste.

Sonra penceremden baktigimda gordugum diger guzellikler soyle dusunduruyor; Bu bulutlar, bu agaclar, bu cimenler, bu gol... Hepsi beni Yaradan'a ait degil mi? Burada da olsam O, Turkiye'de de olsam O. Oyleyse O'na yakin olduktan sonra gurbet mi kalir? Nerede olursak olalim gurbetteyiz zaten, asil yurdumuzdan uzak. Bizimki de gurbet icinde gurbet... Bu dusunceler biraz rahatlatsa da ruhumu, aile ozlemi, vatan ozlemi kolay degil. Ertesi sabah uyandigimda bir de bakiyorum yine tutmus gurbet sancilarim...