SOGUK BIR ANKARA AKSAMI VE KIS KURABIYELERIMIZ

Bu blogu uzaklardaki sevdiklerim icin acmistim en cok. Sonra uzaklardaki sevdiklerime kavustum. Blogumu unuttum. Aslinda unutmadim da, sanki o kadar ihtiyac hissetmedim yazmaya artik. Ama benim simdi yakinimda olan sevdiklerim hep neden yazmiyorsun, neden yazmiyorsun dediler durdular. Haklilardi da aslinda. Ne kadar cok yazacak konu birikmisti. Ne cok cekilmis fotograf vardi oylece bekleyen. Ne cok yemekler yapilmis yenmisti. Ne cok sevincler yasanmisti. Ne cok uzuntuler... Uc yil olmus yazmamisim. Uc yilda neler neler oldu. Sozler, nisanlar, dugunler, bebekler, hastaliklar, olumler, ayriliklar, kavusmalar... Velhasil benim de yazasim gelmis aslinda. Simdi bu soguk Ankara aksaminda, yazmaya yeniden baslasam mi baslamasam mi kararsizligindayken, yazmak agir basti, oturdum yaziyorum. Kime mi yaziyorum? Kendime yaziyorum aslinda. Ne mi yaziyorum? Bilmem... Hissediyorum gelecek arkasi. Basladim ya artik, gelecek arkasi... Eskiden kurabiyeler yapardim uzaklardayken. Ciceklerle hasir nesir olurdum. Bebek bezi pastalarima bayilirdim. Sebep yokken bile yapardim da mutlaka birine nasip olurdu o pasta. Bizi birakip giden arkadaslarima gule gule pastalari yapardim. Cok cok yemek yapardim. 20 kiloyu bosa almamistim tabi :) Sonra hepsini biraktim. Kurabiye yapmadim, cicekleri hepten unuttum, yemek bile yapmadim uzun zaman desem yalan olmaz. Baska seyler yaptim ama. O yaptiklarimdan da bahsetmeliyim zaman zaman. Isin dogrusu eski beni ozledim. Ne yapsam da eski ben gelse diye dusunurken internette takip ettigim kurabiye ustalarina ozendim, eski kurabiye yaptigim gunleri ozledim de yeniden kurabiyeler yapmaya basladim. Herkes kis kurabiyeleri yapiyor simdi ya. Bunlar da bizim soguk kis gunlerini resmeden sicacik kurabiyelerimiz. Kurabiyeler benden, cizimler kizimdan. Afiyetle de yedik hepsini:) Bu kurabiyeler boyle bir girizgah yapmama vesile olmus olsun. Insallah diyelim gerisi de gelsin. Cunku bana cok iyi geliyor burasi...